ประวัติวัดด่านสำโรง
วัดด่านสำโรง ตั้งอยู่เลขที่
๑๓๒ หมู่ที่ ๘ บ้านด่านสำโรง ถนนสุขุมวิท ตำบลสำโรงเหนือ อำเภอเมืองสมุทรปราการ
จังหวัดสมุทรปราการ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีที่ดินตั้งวัดเนื้อ ๓๕ ไร่ ๒ งาน
อาณาเขตทิศเหนือยาว ๗ เส้น ติดกับซอยวัดด่านสำโรง ทิศใต้ยาว ๗ เส้น
ติดต่อกับคลองสำโรง ทิศตะวันออกยาว ๕ เส้น ติดต่อกับบ้านเรือนเอกชน ทิศตะวันตกยาว
๕ เส้น ติดต่อกับหมู่บ้านเอกชน
เดิมสมัยก่อนแถวละแวกนี้เป็นป่าสำโรงมีหมู่บ้านอยู่หย่อมเดียว
ชาวบ้านส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำนา จนเจริญเป็นหมู่บ้านใหญ่ได้ชื่อว่าหมู่บ้านสำโรง ชาวบ้านสมัยนั้นก็ได้ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างวัดขึ้นมาเมื่อประมาณ
พ.ศ. ๒๓๒๐ ในสมัยปลายกรุธนบุรี ตั้งชื่อวัดสำโรง
จากหนังสือสมุทรปราการของ เฉลิม สุขเกษม ได้กล่าวว่า “วัดร้างในอำเภอเมืองสมุทรปราการ
ตามที่ได้สำรวจพบมีอยู่เพียง ๒ วัด คือ วัดสำโรง กับวัดโบสถ์”
แสดงว่าในสมัยอยุธยาละแวกนี้ก็มีผู้คนอาศัยอยู่แล้วแต่ได้อพยพไปอยู่ที่อื่นด้วยเหตุผลอันใดไม่ทราบและในหนังสืออักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทยกล่าวว่า
“พ.ศ.๒๓๑๐ พม่าตีกรุงแตก ตำบลบางเมือง อำเภอเมืองสมุทรปราการนี้ถูกพม่าปล้นสะดมบ้านเรือนราษฎรด้วย
จึงน่าจะย่อยยับเป็นอันมากในครั้งนั้น” จึงเป็นเหตุทำให้เมืองสมุทรปราการร้างไปเพราะเกิดภัยสงคราม นี้ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้วัดร้าง
ต่อมาทางราชการบ้านเมืองได้มาตั้งด่านตรวจเรือที่สัญจรไปมาในคลองสำโรง
และเก็บภาษีอากรบริเวณใกล้กับวัดสำโรงนี้
คนโดยทั่วไปจึงเรียกละแวกนี้ว่าด่านสำโรงจึงเป็นเหตุให้คนเรียกชื่อวัดเป็นวัดด่านสำโรงไปด้วย แม้ว่าด่านนี้จะยกเลิกไปแล้วในสมัยรัชกาลที่ ๓
คนก็ยังเรียกวัดด่านสำโรงมาจนถึงปัจจุบันนี้
ลำดับเจ้าอาวาสของวัดด่านสำโรงที่พอจะทราบมีด้วยกัน
๗ รูป คือ
๑.
พระอธิการเพิ่ม
๒.
พระอธิการจ้อย
๓.
พระอธิการเรือน
๔.
พระอธิการแย้ม
๕.
พระสมุทรเมธาจารย์
(แจ่ม)
๖.
พระครูสิริเลขการ
(เจือ)
๗.
พระครูวิมลศุภการ
(สัมฤทธิ์) รูปปัจจุบัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น